Της ψυχής σου τον πόνο,
το δάκρυ των αιώνων στα χέρια σου,
για να τα κάνεις χρυσά στεφάνια.
Σπείρε τη χάρη και την ομορφιά,
να θερίσεις το όνειρο,
Ανέβασε στον ουρανό ένα περιστέρι
και πάρε τη γεύση του απείρου.
Ελέησε με αγάπη τους γύρω σου
και λάβε τον αιώνιο πυρήνα.
Θέλω να ερωτευτώ, αλλά δε με χωράει ο τόπος,
θέλω να σε φτάσω, αλλά το άλμα μικρό.
`Αφησε με τουλάχιστον να ονειρευτώ πως
είμαι ζητιάνος.
Αλέξανδρος&Ηλίας Κορδάς (Οι δικοί μου άνθρωποι)
Τα Ρόδα της Μαλσπούργης
Καλό σας απόγευμα....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου