Γράφει ο αείμνηστος Ιερέας Ερατεινού Παπαγιώργης...

 IC         XC

 NI         KA

                    Ερατεινό

            Μεγάλη Τρίτη βράδυ

 Λίγες ημέρες προ του σταυρικού του θανάτου ο Κύριος ευρίσκεται στο σπίτι ενός φαρισαίου: Του Σίμωνος. 

      Μία πόρνη γυναίκα κρατώνας στα χέρια της ένα γυάλινο βάζο με πολύτιο μύρο μπαίνει μέσα στο σπίτι, ρίχνει το μύροςν εις την κεφαλήν του Κυρίου και ύστερα πέφτει  γονατιστή στα πόδυα Του. Δάκρυα  καυτάπου της  καίνε το πρόσωπο

τρέχουν από τα μάτια της ταλαιπωρημένης από την αμαρτίαν. γεναίας  όμως γυναίκας που ετόλμησε να πλησιάση τον αμόλυντον Κύριον. Η μετάνοιά της είναι συγκλονιστική.

  Ο Κύριος της κτήσεως, αλλά και της υπερτάτης Αγάπης Κύριος, ο  Κύριος  της συγνώμης που ήλθε σε τούτον τον κόσμο για να σώση τον αμαρτωλόν άνθρωπο, δέχεται η κάποτε αισχρή γυναίκα, τώρα όμως συντετριμένη στην καρδιά  και στην ψυχή, ναι δέχεται με τα δάκρυά της να του πλύνη τα πόδια και με τα μαλλιά της να του τα σκουπίση.

    Η αποψινή βραδυά είναι αφιερωμένη από την Εκκλησία μας στην μνήμη αυτής της αμαρτωλής αλλά μετανοημένης υπαρξιακά πόρνης γυναικός, τόσον επειδή λίγες ημέρες προ  του σωτηριώδους πάθους του Κυρίου η πράξις της έλαβε χώραν, όσο  και για να θυμίση ο Κύριος  στην μοιχαλίδα ανθρωπότητα, ότι είναι έτοιμος να την συγχωρήση, να της δώση την θείαν συγνώμη Του πάνω από τον Σταυρόν Του, αρκεί σαν την πόρνη εκείνη γυναίκα να συναισθανθή την αμαρτωλότητά της, να αλλάξη πορείαν εκατόν ογόντα μοιρών, και ομολογούσα τις αμαρίες στον Θεό κάτω από το πετραχήλι του πνευματικού να λάβη την άφεσιν και την συγνώμην.

 Η άφεσις των πολλών αμαρτιών μεγάλο δώρο είναι του Θεού, ενώ η άφεσις ολίγων αμαρτιών, είναι και αυτό δώρον της χάριτος του Θεού, αλλά μικρότερο.

  Εκείνου που χρωστάει 50.000.000   όταν του χαρισθούν, πολύ μεγαλύτερο είναι δώρο, από εκείνου που του χαρίζονται 500.000 δραχμές

   Αυτό είπεν στον φαρισαίον ο Κύριος, όταν ως Θεός που είναι τον είδε να διαλογίζεται – να σκέπτεται ότι αν ήτο ο Κύριος άνθρωπος του Θεού, θα αντελαμβάνετο ότι η γυναίκα αυτή ήτο πολύ αμαρτωλή και δεν θα την άφινε ούτε να τον αγγίξη:

   Εις την μετανοημένην δε γυναίκα  ο Κύριος της συγνωμης είπεν: «Αφέονταί σοι αι αμαρτίαι αι πολλαί ότι  ηγάπησας πολύ’. Σου συγχωρούνται οι πολλές αμαρτίες σου, διότι πολλή είναι και η Αγάπη σου.

    Η αγία μοναχή Κασσιανή στο τροπάριό της, που απόψε θα ακούσουμε, περιγράφει την σκηνήν που έλαβε χωραν όταν η πληγωμένη αυτή ψυχή της πόρνης γυναικός δακρύβρεχτη έπλενε τα πόδια του Κυρίου με τα δάκρυά της και τα εσφόγγιζε με τα μαλλιά της.

    Ας το παρακολουθήσουμε με κατάνυξιν και νοερά ας βρέξουμε με τα δάκρυά μας τα άχραντα πόδια του Κυρίου μας του αγνοτάτου που σε λίγο πορεύεται προς το εκούσιον πάθος Του, ζητώντας την συγνώμην και. Το Άπειρον Αυτού έλεος για όλες τις αμαρτίες μας που στην ζωή μας διεπράξαμε εκουσίως ή ακουσίως με τα λόγια μας, με τα έργα μας, με τα άσεμνα θεάματα και με την διάνοιά μας, δηλαδή με τις σκέψεις μας , ώστε μετανοημένοι συντετριμένοι και καθαρισμένοι, με δακρύβρεχτη την ψυχή να συμμετέχουμε στα φρικτά μαρτύρια που Του επροξένησαν οι αμαρτίες μας.

     Υπάρχουν δύο είδη ανθρώπων: Εκείνοι που αγαπούν την αμαρτίαν και λέγονται αμετανόητοι και εκείνοι που σαν την πόρνης εμίσησαν την αμαρτίαν από το βάθος της καρδιάς τους. Δούλοι της αμαρτίας οι πρώτοι, δούλοι της αγνότητος οι δεύτεροι και εχθροί της αμαρτίας.  Μακάρι να είμαστε από αυτούς τους τελευταίους. Αμήν.

ΤΕΛΟΣ ΚΑΙ ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ