ΨΑΡΕΜΑ ΤΣΙΠΟΥΡΑΣ

Η μεγαλύτερη τσιπούρα που έχει αλιευθεί είχε ολικό μήκος 70 cm 

Η εποχή που διανύουμε, αναμφισβήτητα μπορεί να χαρακτηρισθεί ως η καταλληλότερη για τη σύλληψη της τσιπούρας. Οι ψαράδες που επιδίδονται αποκλειστικά στην σύλληψη αυτού του ψαριού, οι λεγόμενοι «τσιπουράδες» κρατούν επτασφράγιστο μυστικό τους τόπους και τα περάσματα της.

Η τσιπούρα έχει γοητεύσει πολλούς ψαράδες, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στις περισσότερες μεσογειακές χώρες. Η δύναμη που την χαρακτηρίζει και επιφυλακτικότητά της στον τρόπο που τρώει, είναι πρόκληση για τους φανατικούς παράκτιους κυνηγούς της.

Οι παλιοί τσιπουράδες γνωρίζουν ακριβώς τους τόπους και τα περάσματα της. Στο άκουσμα «πέσανε τσιπούρες» πιστοί στο ραντεβού τους κάθε χρόνο, περνούν θέση για την μεγάλη μάχη. Τόσο αυτοί οπλισμένοι με υπομονή, όσο και οι μεγάλες τσιπούρες με την επιφυλακτικότητα που τις διακρίνει, λες και έχουν βάλει στοίχημα ποιος θα σπάσει τα νεύρα του άλλου.

Ώρες ατελείωτες στήνουν τα καρτέρια τους και αν τυχών περάσεις τυχαία και ρωτήσεις πως παει δεν σου δίνουν καμία σημασία, μπας και κολλήσεις εκεί και τους την χαλάσεις, η μάθεις ότι το μέρος κρατάει απ αυτές.

Για να καταλάβουμε όμως με τι έχουμε να κάνουμε, καλό είναι να γνωρίζουμε ορισμένα πράγματα γι αυτό το ψάρι φάντασμα.

Μην το ψάξετε κάπου συγκεκριμένα, αφού μπορεί να το συναντήσετε παντού και πουθενά. Μέσα σε λιμάνια, σε ανοιχτές παραλίες, σε κλειστούς κόλπους, σε βυθούς με καθαρή άμμο η με φυκιάδες, ακόμα και σε μικτούς βυθούς.

Οι αρματωσιές που θα χρησιμοποιήσουμε, πρέπει να είναι όσο το δυνατόν πιο απλές και διακριτικές. Αυτός είναι κανόνας απαράβατος, γνωστός από τους φανατικούς τσιπουράδες.

Για παράμαλλα, το μήκος που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε είναι, από 1,00 έως 1,50 μέτρο. Αρκετοί μάλιστα, χρησιμοποιούν έως και δυο μέτρα παράμαλλο, για να μην τις πονηρέψουν.

Η διάμετρος που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε, είναι από 0,30 mm έως 0,35 mm ενώ ο τύπος της αρματωσιάς που θα προτιμήσουμε, είναι η μονάγκιστρη με συρόμενο, η σταθερό μολύβι.

Το φθινόπωρο η τσιπούρα πλησιάζει τις ακτογραμμές μας για να αναπαραχθεί.

Τα μεγάλα θηλυκά του είδους, στις αρχές του φθινοπώρου τρώνε τα πάντα όπως όστρακα, καρκινοειδή (καβουράκια, γαρίδες) και κάθε μορφής σκουλήκια.

Όσο πλησιάζει όμως ο καιρός να αποθέσει τα αβγά της, προς το τέλος αυτής της εποχής, το διαιτολόγιο της περιορίζεται στα μαλακά δολώματα.

Γι αυτό λοιπόν τις περισσότερες επιτυχίες θα τις έχουμε με σκουλήκια, όπως ολόκληρο αμερικάνο, μεγάλα κομμάτια φαραω, μονοδόλια και μάνες.

Αδιάφορες δεν θα τις αφήσουν ακόμα και ένα φιλέτο σαρδέλας, που θα έχουμε τυλίξει με ελαστικό νήμα, η αντίστοιχα ένα μικρό γαυράκι.

Ακόμα και σκέτο ψωμί μπορεί να φάει, σε πολυάγκιστρο.

Γενικά θα πρέπει να έχουμε υπ όψιν μας, ότι για να βγάλουμε μια μεγάλη τσιπούρα, τα δολώματα μας θα πρέπει να είναι εκλεκτά, μεγάλα και να έχουν καλή παρουσία.

 Οι μεγάλες αλανιάρες όπως τις αποκαλούμε, ξεκινούν να γιαλώνουν από τα μέσα του Σεπτέμβρη και θα κάτσουν μέχρι τα τέλη του Δεκέμβρη (αυτό μπορεί να διαφέρει από τόπο σε τόπο) ώσπου να ολοκληρωθεί ο αναπαραγωγικός της κύκλος.

Ανάλογα με τις συνθήκες που επικρατούν, μπορεί να τρωνε στις βαθιές η μεσαίες ζώνες, όπου κινούνται συνήθως τα μεγάλα άτομα.

Ο καιρός όμως που μπορεί να ευνοήσει και χαρακτηρίζεται ιδανικός τουλάχιστον στα δικά μου μέρη, είναι ο βοριάς η αν έχουμε γρήγορη εναλλαγή του καιρού (εννοώ αν μετά από μια βροχή με χαμηλά σύννεφα βγει ήλιος).

Για τις ώρες τώρα που τρώνε εδώ ίσως έχετε μπερδευτεί λίγο. Χάραμα υποστηρίζουν μερικοί, σούρουπο η μεσημέρι λένε κάποιοι άλλοι.

Μήπως τελικά η τσιπούρα έχει τρία γεύματα στο εικοσιτετράωρο?

Τελικά τα στατιστικά στοιχεία από μαρτυρίες φίλων, δεν δείχνουν κάτι άλλο από αυτό που υποστηρίζουν οι περισσότεροι.

Για να αναλύσουμε περισσότερο αυτό το κεφάλαιο, ανάλογα με τις περισσότερες συλλήψεις αυτή την εποχή, έχω συμπεράνει τα παρακάτω.

Πρωινές ώρες 50% επιτυχία.

Μεσημεριανές ώρες 30% επιτυχία.

Σούρουπο με πρώτες βραδινές ώρες 20% επιτυχία.

Εδώ καταλαβαίνουμε την επιφυλακτικότητά της

Εδώ καταλαβαίνουμε την επιφυλακτικότητά της

Αυτή την εποχή ενώ γνωρίζουμε ότι η τσιπούρα πλησιάζει αρκετά κοντά στις ακτές μας, παρ όλα αυτά είναι πολύ πιο δύσκολο να καταφέρουμε να την πιάσουμε τόσο έξω, παρά μόνο κατά τύχη. Αντίθετα όμως, όταν βρίσκεται στις βαθύτερες ζώνες πάνω από εβδομήντα με εκατό μέτρα, η δυσπιστία της και η επιφυλακτικότητα της μειώνεται, κάνοντας την να μουντάρει με όρεξη στο δολωμένο μας αγκίστρι.

Το μυστικό για την τσιπούρα είναι η σωστή αποκωδικοποίηση της τσιμπιάς της.

Η μεγάλη αναμονή, δεν πρέπει να μας κάνει να χάσουμε την ψυχραιμία μας την κρίσιμη στιγμή του καρφώματος.

Ποτέ δεν θα περιμένουμε να πιαστεί μόνη της, όπως επίσης θα προσέξουμε να μην βιαστούμε να την καρφώσουμε.

Η τσιπούρα συνήθως δεν καταπίνει το δόλωμα απευθείας. Θα το πάρει στο στόμα θα το δαγκώσει η μπορεί και να παίξει λίγο μαζί του και θα το τραβήξει για να το φάει λίγο παρά κάτω.

Γι αυτό λοιπόν όταν θα κάνουμε την βολή μας και φτάσει το δόλωμα στον βυθό, πρέπει να αφήσουμε κάποια μπόσικα στη μάνα και να λύσουμε τα φρένα του μηχανισμού, ώστε αν χρειαστεί, να ξετυλιχθεί η μεσινεζα χωρίς αντίσταση.

Σκαρτσίνι ένα από τα καλύτερα δολώματα για την τσιπούρα

Το καβουράκι σε αμμουδερούς βυθούς μπορεί να κάνει την έκπληξη για τις μεγάλες τσιπούρες

Ολόκληρα μανάκια για μεγάλες τσιπούρες

Σε κάθε τόπο η τσιπούρα έχει μάθει να τρωει συγκεκριμένα δολώματα. Αυτό όμως μπορεί και να αλλάξει, αφού συχνά βαριέται τα ίδια δολώματα. Σαν ιδιότροπο ψάρι λοιπόν που χαρακτηρίζεται η τσιπούρα, πρέπει να δοκιμάζουμε διαφορετικά δολώματα, όταν το ψάρεμά μας απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτή.

Αυτό που δεν αλλάζει όμως, είναι ο τρόπος με τον οποίο παίρνει το δόλωμα.

Γι αυτό πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στο κάρφωμα.

Ακολουθεί κάθε χρόνο τα ίδια περάσματα.

Γι αυτό θα την ψαρέψουμε στα ίδια μέρη που γνωρίζουμε η μας έχουν αποκαλύψει.

Είναι πονηρή και επιφυλακτική.

Γι αυτό θα την ψαρέψουμε με μακριά παράμαλλα.

Είναι δυνατή.

Γι αυτό ο εξοπλισμός μας θα είναι ανάλογος.

Τρωει όλες τις ώρες.

Γι αυτό θα επιδιώξουμε να την ψαρέψουμε τις ώρες που συνηθίζει και γνωρίζουμε ότι τρώει στον κάθε τόπο.

Αυτό το ψάρι θα παίξει πολλές φορές με τα νεύρα μας. Εκεί που νομίζουμε ότι την σιγουρέψαμε, θα μας χαιρετάει ύπτια φτύνοντας το δόλωμα χωρίς να μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Τις μικρές επιπόλαιες τσιπούρες μπορούμε εύκολα να τις κοροϊδέψουμε, όπως οι μεγάλες κοροϊδεύουν εμάς.

Ο οπτικός πρέπει να είναι χαμηλά στο έδαφος ώστε να έχει την απαιτούμενη απόσταση για να μην πονηρέψει την τσιπούρα

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

ΠΗΓΗ:fishingmania