η Κυριακή βάλλει εναντίον της θλίψης..

η Κυριακή βάλλει εναντίον της θλίψης..
κάτι υδάτινο που δεν το ξέρω κι εγώ, προσδιορίζει την ατμόσφαιρα και σε όλα κυριαρχεί μαντρώνοντας σε μία λέξη την ευθύτητα των επιφωνημάτων. 

σου μιλώ για κείνα που θα 'ρθουνε, καθαρογραμμένα μες το μυαλό μας, ξεπερνώντας
την ύβρη και γινάμενα όπως βελανιδιές ψηλά και υποσχετικά όπως μιας ανεμώνας η επιμονή..
σε ξέρω και που σε κοιτώ, ανθίζω!
μείνε ασάλευτη στον ουρανό που έχεις και ας μην σου δίνουν έδαφος οι άνθρωποι- μείνε εκεί που κάποτε θα καταλάβουν και κατοπινά μετανιωμένοι, θα σε δικαιώσουν..

Καλό βράδυ φιαλαράκια μου, με όνειρα γλυκά.....

Αναρτήθηκε από Stratis Parelis