ΚΑΠΟΙΑ ΜΕΡΑ ......

.....μια τα μέτρα, μια οι περικοπές, μια η αναδουλειά, νομίζω

πως κοιμόμαστε στον ύπνο του δικαίου,  κι έχουμε  αυτούς εκεί πάνω που "παίζουν"  την κυβέρνηση... και οι οποίοι μας κλέψαν κάτι πολυτιμότερο απ' τον μισθό και τα επιδόματά μας... μας κλέψαν τις ελπίδες και την αξιοπρέπειά μας...μας κλέψαν το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας... αν κοιτάξετε γύρω σας θα δείτε σκυθρωπούς ανθρώπους, παντού, στον δρόμο, στο λεωφορείο, στο Super - Market, στον μανάβη... σε λίγο καλημέρα θα λες και θα σε  απαντά ο απέναντι "πού την είδες την καλή ρε φίλε;;;;" κι αναρωτιέμαι...έτσι θα μας έχουν να ζούμε? δεν είμαστε πρόβατα στο μαντρί ρε παιδιά... θα αντιδράσουμε άραγε ποτέ;;;;;; έτσι όπως τους πρέπει;;;;; γιατί αν δεν............ είμαστε άξιοι της μοίρας και της κατάντιας μας... άντε... και όσο μας παίρνει ακόμα ας λέμε και καμιά καλημέρα! καλημέρα!!!

ΤΩΡΑ ΠΑΡΤΕ ΤΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑΚΙΑ ΣΑΣ..... 

Είναι μια γυναίκα στο νοσοκομείο, στο προσκέφαλο του άνδρα της ο οποίος βρίσκεται σε κώμα εδώ και πολλούς μήνες. Ωστόσο αυτή δεν το κουνάει στιγμή και περιμένει πότε θα επανέλθει ο αγαπημένος της.

Μια μέρα, σε μια ανύποπτη στιγμή, βλέπει το άνδρα της να βγαίνει από το κώμα και εκείνος κουνά το κεφάλι του για να πλησιάσει εκείνη, προφανώς για να της ψιθυρίσει κάτι. Πράγματι, βάζει το αυτί της κοντά στο στόμα του άντρα της και ο άντρας της, με δάκρυα στα μάτια της λέει:
"Γυναίκα μου, ήσουν μαζί μου σε όλες τις αναποδιές. Όταν με απολύσανε ήσουν εκεί για να με στηρίξεις, όταν η δουλειά μου φαλίρισε ήσουν κοντά μου, όταν με κλέψανε και με πυροβολήσανε, ήσουν κοντά μου. Όταν χάσαμε το σπίτι, ήσουν πάλι δίπλα μου, όταν η υγεία μου άρχισε να καταρρέει, πάλι δεν με άφησες... Τελικά, ξέρεις κάτι;"
"Τι;" απάντησε η γυναίκα, μην μπορώντας να κρατήσει τα δάκρυα της από την συγκίνηση...
"Τελικά, είσαι πολύ γκαντέμω!"