Ἔτσι τις θέλει η ζωή τις καταιγίδες
Τις τρικυμίες τους γκρεμούς και τις παγίδες
Ἔτσι τα θέλει τα βουνά. Ἕτσι τα δάση
Ἔτσι το θέλει το θηρίο να περάσει
Ἔτσι τους θέλει τους ατέλειωτους πολέμους
Τους νικητές τους καταδότες τους χαμένους
Ἔτσι τη θέλει η ζωή τη δικαιοσύνη
Να χτίζεις μέρα και η νύχτα να σε φτύνει
Ἔτσι την θέλουν τη ζωή οι ξενοδόχοι
Να το νοικιάζεις ακριβά το πρωτοβρόχι
Ἔτσι το θέλει η ζωή το μερτικό σου
Να τ’ ακουμπάς μα να μην είναι πια δικό σου
Ἔτσι τα θέλει η ζωή. Ἔτσι τα θέλει.
Άλλοι να ξέρουν τη χολή κι άλλοι το μέλι.
Ἔτσι καρδιά μου και μην ψάχνεις εξηγήσεις
Κράτα γερά ό,τι μπορείς να αγαπήσεις
Και προπαντώς, (μα προπαντώς) μη γονατίσεις!
Πόλυς Κυριάκου
