Γράφει ο αείμνηστος Ιερέας Ερατεινού Παπαγιώργης....

IC  XC              

NI  KA

              Ερατεινό

              12-4-85

   Μεγάλη Παρασκευή

     Πένθιμα χτυπούν σήμερα οι καμπάνες της Εκκλησίας μας. Πανανθρώπινος ο πόνος για το φοβερόν έγκλημα που διέπραξεν η ανθρωπότης. Πανανθρώπιονη όμως και η γλυκειά προσμονή της Αναστάσεως Αυτού που έπαθε και απέθανεν εις τον Σταυρόν, για να σώση την αμαρτωλή ανθρωπότητα που τον εσταύρωσε και τον σταυρώνει.

     Το πρωί στις ώρες διαβάζουμε ότι ο Κύριος ενώ ήτο προσηλωμένος εις τον Σταυρόν, εβλασφημουν Αυτόν. Και σήμερα τον είδαμε να είναι καρφωμένος εις τον Σταυρόν, και σήμερα βλέπουμε ακούμε και γνωριζουμε πως οι σύγχρονοι εχθροί Του βλασφημούν Αυτόν, αλλά και περιπαίζουν όσους Τον πιστεύουν. Τον ακολουθούν, Τον τιμούν,  Τον προσκυνούν και Τον λατρεύουν.

         «Διεμερίσαντο τα ιμάτιά μου και επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον» Ακούσαμε επανειλημμένως την φράσιν αυτήν στις περικοπές των Ευαγγελίων που διαβάσαμε το πρωί. Είναι φράσις της προφητείας. Είναι φράσις του Ευαγγελίου. Εϊναι πράξις που έλαβε χώραν κατά την ώραν της σταυρώσεως. Είναι πράξις που έπραξαν οι αθεόφοβοι άνθρωποι δια μέσου των αιώνων, που αλληλοεξωντώνοντο για να αρπάξουν το ψωμί από το στόμα του πτωχού και ένοχα να τον αποκληρώσουν, ώστε με βουλιμίαν πεινασμένων θηρίων, και αυτόν σαν τον Χριστόν μας να σταυρώσουν. Είναι πράξις που την διαιωνίζει και σήμερα πιο πολύ  από τις προηγούμενες φορές η ανθρωπότης, διότι τα αγαθά που μας προσφέρει η Αγάπη και ο πλούτος της χρηστότητος του Κυρίου, τα στερεί από τα παιδάκια του τρίτου κόσμου, που βρίσκουν τον φρικτότερον των θανάτων, τον θάνατον της πείνας, και όπως τότε ένοχα εκείνοι οι σταυρωτές εμοίρασαν τα ιμάτια του Κυρίου, σήμερα ετσιθεληκά  και ανεξέλεγκτα αρπάζουν τεράστια, αμύθητα χρηματικά ποσά, τα χρησιμοποιούν για πυρηνικούς εξοπλισμούς και τελείαν καταστροφήν της ανθρωπότητος, διότι ελησμόνησαν την εσταυρωμένην Αγάπην και τον αποτρόπαιον εκείνον εμπαιγμόν του Κυρίου που οι εχθροί Του διέπραξαν, αλλά και οι ίδιοι σήμερα διαπράττουν βάζοντας κλήρον επί των ιματίων της Αγάπης Του.

     Και εμείς βάλαμε κλήρον επί των ιματίων της Αγάπης του Κυρίου, διότι μάθαμε μόνον να παίρνουμε να συναγωνιζόμεθα ποιος θα αποκτήση τα περισσότερα επίγεια και φθαρτά αγαθά, και ποτέ να μην δίνουμε, λησμονούντες πως αυτά που δίνουμε στον φτωχό, στον άρρωστο, στον σακάτη και στον πεινασμένο, στον Χριστό τα δανείζουμε κατά την φράσιν του σοφού Σολομώντος «ο ελεών πτωχόν δανείζει Θεώ» και πάλιν  «ο βαλών εν τη χειρί του πένητος, ευρίσκει εν τη παλάμη του Κριτού» ως και τα λόγια του Κυρίου ο οποίος μας λέγει πως την ελεημοσύνην που κάναμε σε έναν από τους πτωχούς, εις Εκείνον την εκάναμε. Τα ιμάτια που δίνουμε στον φτωχό για να τον ντύσουμε, στον Κύριο τα δίνουμε που εγυμνώθη εις τον Σταυρόν Του, και ιμάτια αυτά γίνονται αιώνια και άφθαρτα  της ψυχής μας, διότι περιφρονούντες την περίσσειαν των υλικών αγαθών που είναι άχρηστα και επιζήμια για την ψυχή μας,  πεθαίνουμε για τούτον τον κόσμο τον επιδειξία. Συναποθνήσκομεν με τον υπέρ ημών θανόντα και ταφέντα  φιλάνθρωπον Χριστόν μας, και συναποθνήσκοντες, απελευθερούμενοι δηλαδή των υλικών φθαρτών αγαθών, συμμέτοχοι θα γίνουμε σε δυο ημέρες της ενδόξου Αναστάσεώς Του, που με ιερόν πόθον και κρυφήν λαχτάρα όλοι μας, αδελφοί μου την περιμένουμε.

     Ακούσαμε και άλλη μια φράσι στις περικοπές των πρωινών Ευαγγελίων «Εις των στρατιωτών λόγχη την πλευράς Αυτού ένυξεν και ευθέως εξήλθεν Αίμα και Ύδωρ».      

    Κάποιος στρατιώτης ετρύπησε την πελυράν του Κυρίου με την λόγχην και αμέσως ανέβλυσεν από την ιεράν πληγήν αίμα και νερό.

    Τετελειωμένη θυσία. Θυσία που την είδε τότε ο παρθένος μαθητής Ιωάννης, ο  οποίος συνεχίζοντας στο Ευαγγέλιό Του γράφει: Και αυτός που το έχει αυτό ιδή, αυτός και το μαρτυρεί και αληθινή είναι η μαρτυρία του.: «Και ο εωρακός μεμαρτύρηκε και αληθινή στίν η μαρτυρία αυτού.»

     Η θυσία αυτή έκτοτε συνεχίζεται δια μέσου 20 αιώνων από κάθε ιερουργό του Υψίστου, και είναι αναίμακτη τώρα, χωρίς αίμα. Είναι η μυστική θυσία της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, που τελείται μυστικώς δια του άρτου και του οίνου που με την αόρατη ευλογία του Θεού, Σώμα και Αίμα γίνεται του Μεγάλου Κυρίου μας προς μετάληψιν των πιστών, αφέσεως των αμαρτιών και της κληρονομίας της αιωνίου Ζωής. Βλασφημίαν κατά του Αγίου πνεύματος ονομάζει την βλάσφημον διδιασκαλίαν των αιρετικών και όσων τους πιστεύουν, ο Απόστολος Παύλος, το ότι είναι δήθεν απλό ψωμί και κρασί η Αγία Κοινωνία, και όχι Σώμα και Αίμα Χριστού. Το διαβάσαμε και αυτό  σήμερα στην τελευταία περικοπή του Αποστόλου Παύλου.

   Ο Κύριος λέγει ότι η βλασφημία κατά του Αγίου Πνεύματος είναι η μόνη αμαρτία που δεν συγχωρείται.

       Και τελευταία ακούσαμε αν πολύ ελεγκτικήν φράσιν: Ας όψονται εις ποιον εξεκέντησαν.  Ας δουν οι άνθρωποι οι θεομάχοι, οι αδικοι, οι αθεοι, οι εκμεταλευταί και συφεροντολόγοι Ποίου πλευράν, αφελφοί μου αγνοτάτου και φιλανθρώπου Κυρίου εξεκέντησαν.

         Για να μην ακούσουμε και εμείς σήμερα  αυτήν την ελεγκτικήν φωνήν στα απόκρυφα ταμεία της ψυχής μας, ας παραμείνουμε νοερά με την σκέψι κα την καρδιά κοντά στον Σταυρόν του Γολγοθά, παρακολουθούντες τον Ιωσήφ τον Νικόδημον, την Θεομήτορα και τις μυροφόρες, Ας ασπασθούμε με ιερήν ευλάβειαν και δεος το εικονιζόμενον εις τον επιτάφιον Άγιον σώμα Του, σιωπηλοί και  περιδεείς για την αναξιότητά μας και χωρίς να σπρώχνουμε ο ένας τον άλλον, ούτε να βιαζώμαστε, διότι αυτό διόλου δεν αρέσει στον Θεόν τον Πανάγιον, και να προσφέρουμε  για τον οικονομικά εξαντλημένο συνάνθρωπό μας τον τίμιον όβολόν μας, ώστε όχι μόνον να μην ακούσουμε τον ελεγχον  «επί τον ιματισμόν μου έβαλον κλήρον, αλλά η χαρά μας να είναι πεπληρωμένη, για απόψε τουλάχιστον, ότι επράξαμε ένα από τα ιερώτερα καθήκοντά μας που απόψε επιβάλλεται όλοι να το πράξουμε: Ελεώντας τον πτωχόν, εδανείσαμε  τον Θεόν.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΣΤΑΣΗ