Ο Τσιγγάνος.....

Η αρκούδα του, σκιάχτρο ψωριάρικο, θρηνώντας χορεύει.
Η κόρη του, μοίρες χαρίζοντας τους ξένους μαγεύει.
Ο τσιγγάνος αυτός δεν είναι πια ζωντανός.
Η πυρά για ώρες την σάρκα του έτρωγε
και φονιάδες καπνίζουν το χασίσι που έκρυβε.
Ο τσιγγάνος αυτός ήταν με το βουνό αδελφός.
Αθίγγανε μου σύρε στον βασιλιά σου
 Και δείξ' του 'κείνη την ουλή πλάι στην καρδιά σου.
`Ησουν τσιγγάνος και για άγρια πάθη νεκρός....
           Τα Ρόδα Της Μαλσπούργης.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΚΑΙ ΗΛΙΑΣ ΚΟΡΔΑΣ
Οι δικοί μου άνθρωποι...

Τώρα ας γελάσουμε και λίγο...

ΚΑΛΟ ΣΑΣ ΑΠΟΓΕΥΜΑ.